Po stracie męża, z dwoma małymi córkami – Alicją (po wojnie Schnepf) i Barbarą (po wojnie Krajewską) – w jednoizbowym mieszkaniu na warszawskim Targówku, Natalia Szczepaniak ukrywała ludzi. W kamienicy wszyscy sąsiedzi znali się na tyle dobrze, że drzwi do mieszkania nigdy nie zamykano na klucz. Gdy Natalia zdecydowała się pomagać Żydom, ten zwyczaj trzeba było zmienić.
„Na jedną zasuwkę musiały być zawsze zamknięte – wspominała Alicja Schnepf – żeby zyskać czas na schowanie się”.
Kiedy do mieszkania Szczepaniaków w końcu 1943 r. przyprowadzono dwie Żydówki – Annę Albert i pięcioletnią Ninę Sandel – matki nie było w domu. Jednak postawiona przed faktem, zdecydowała się je ukrywać. Zostały do czasu, gdy wojska radzieckie wkroczyły do prawobrzeżnej Warszawy.
Okresowo w mieszkaniu przy ul. Oszmiańskiej 14 schronienie znajdowały też dwie córki Anny Albert – Krystyna i Maria. Za kryjówkę musiała wystarczyć stara drewniana szafa, a czasem tylko łóżko.
Jak karkołomne było to zadanie i jakim cudem okazał się szczęśliwy finał niech świadczy to, że tuż przed rozpoczęciem powstania warszawskiego do mieszkania Szczepaniaków sprowadziło się jeszcze troje żydowskich uciekinierów. Byli to Wacław Nowicki (lub Nowacki) z żoną Ewą i kuzynką Stasią.
Wreszcie nadeszła Armia Czerwona. Alicja wspomina, jak pobiegła na ulicę, kiedy usłyszała, że idą Rosjanie. Ludzie ściskali radzieckich żołnierzy, oni w kufajkach. Przynosili im wódkę.
„Zaczęłam strasznie płakać. Strasznie. To była radość i szczęście, że wreszcie przyszli. Nie mogłam się pohamować. Przecież my każdego dnia byliśmy na krawędzi życia i śmierci“.
*
Tekst Jakuba Jaskółowskiego pochodzi z albumu „Polacy ratujący Żydów w czasie Zagłady. Przywracanie Pamięci” (2008), wydanej przez Kancelarię Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Muzeum Historii Żydów Polskich z okazji uhonorowania Polaków ratujących Żydów wysokimi odznaczeniami państwowymi przez Prezydenta RP.
Uhonorowanie Alicji Schnepf i Natalii Szczepaniak za udzielenie pomocy Żydom podczas Zagłady
1 stycznia 1981 r., w uznaniu udzielonej Żydom pomocy, Natalia Szczepaniak została uhonorowana przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. 13 listopada 1991 r. tytuł ten otrzymała również Alicja Schnepf, a 28 lipca 1993 r. otrzymała Honorowe Obywatelstwo Państwa Izrael. W latach 2008–2024 była członkinią Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, pełniąc przez wiele lat funkcję sekretarzyni.
Postanowieniem Prezydenta RP z 13 listopada 2008 r. „za bohaterską postawę i niezwykłą odwagę wykazaną w ratowaniu życia Żydom podczas II wojny światowej, za wybitne zasługi w obronie godności człowieczeństwa i praw ludzkich”, Alicja Schnepf została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
