Podczas II wojny światowej Władysław Łacny i jego córka Irena Dźwigaj udzielali pomocy Sali Schön w Nowym Wiśniczu (woj. małopolskie). Od 1943 r. dziewczyna ukrywała się w ich domu w specjalnie zbudowanej kryjówce.
Władysław Łacny był pracownikiem fabryki odzieży należącej do żydowskiej rodziny Schönów w Nowym Wiśliczu. Gdy latem 1942 r. Niemcy rozpoczęli eksterminację miejscowych Żydów, Schönowie znaleźli schronienie w domu Łacnów. Wkrótce jednak musieli przenieść się do getta w pobliskiej Bochni, lecz ich córka Sala pozostała po tzw. aryjskiej stronie, by donosić rodzinie żywność.
Ukrywanie Sali Schön
We wrześniu 1943 r., gdy bocheńskie getto zostało zlikwidowane, a Schönowie prawdopodobnie zginęli w ośrodku zagłady Auschwitz-Birkenau, Łacny i jego córka Irena ukryli Salę w niewielkiej kryjówce, którą zbudowali w swoim domu. Dziewczyna ukrywała się w niej aż do wyzwolenia w styczniu 1945 roku. Po wojnie wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych.
19 stycznia 1976 r. Instytut Yad Vashem uhonorował Władysława Łacnego tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. 5 maja 1991 r. ten tytuł otrzymała także jego córka, Irena Dźwigaj, lecz ceremonia honorująca Sprawiedliwą odbyła się dopiero 28 czerwca 2019 r. w Żydowskim Muzeum Galicja w Krakowie.
