Cholewa Tadeusz

powiększ mapę

Historia pomocy - Cholewa Tadeusz

Tadeusz Cholewa z dwiema siostrami mieszkał w Wieliczce, przy ul. Słowackiego 19. W maju 1941 roku Niemcy utworzyli w mieście getto, w którym zgromadzili około 7 tysięcy osób, zwiezionych także z pobliskich miejscowości.

W tymże roku u Tadeusza pojawili się szukający schronienia Żydzi: Sala i Ezajasz Schnurowie oraz brat Sali, Janek Wasserberger. Tadeusz przyjął ich i ukrył.

Latem następnego roku Niemcy zlikwidowali getto. Część jego mieszkańców zamordowali w pobliskim lesie, zwanym Kozie Górki. Resztę wywieźli do obozów zagłady w Bełżcu i Treblince.

Kilka dni przed tą akcją, w kryjówce u Tadeusza, Sala urodziła dziecko. Jego obecność znacznie podnosiła ryzyko wpadki, toteż zdecydowali wspólnie, że Tadeusz odwiezie je do Krakowa i umieści w schronisku. Rosnące zagrożenie sprawiło, że wkrótce dom Cholewy musiała opuścić także reszta ukrywanych. Tadeusz przewiózł ich do Krakowa, a stamtąd z pomocą innych ludzi przedostali się do Warszawy.

Cała trójka przeżyła wojnę, a Sala odnalazła swoje dziecko. Wszyscy wyjechali z Polski.

Bibliografia

  • Gutman Israel red. nacz., Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, Ratujący Żydów podczas Holocaustu
  • Grynberg Michał, Księga Sprawiedliwych

    Leksykon uwzględnia historie Polaków uhonorowanych tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata w latach 19631989. Wykaz haseł poprzedza przedmowa Icchaka Arada oraz Chaima Chefera Sprawiedliwi świata.