Rodzina Kotarskich

Ja powiem szczerze, że ja się tym nie interesowałam w ogóle. Bo byłam dzieckiem, później młoda, jakoś mi to w ogóle nie tego. I później przypadkowo znalazłam ten list w książce jakiejś. Rodzice może już nie pamiętali, jak pomarli i jak książki zbierałam tak natrafiłam na ten list. I z tego… to się… no i ten list był u mnie i teraz właśnie tak śmy mówili, może by to wysłać gdzieś, no bo to już nie raz była mowa o tych Sprawiedliwych wśród Narodów, kto przechowywał tam, no ale tak jakoś, jak to wychodzi…

To był ciężka zima, ojciec opowiadał. Silne mrozy, do czterdziestu stopni nawet a ona była przechowywana w sianie, w stodole po prostu, bo nie było gdzie, także… no dziura taka w tym sianie i tam miała ukrycie i tam, bo… także ludzie przychodzili do domu i trudno było utrzymać, żeby była razem w mieszkaniu, to, czy spanie, czy coś, różne tam były sytuacje. I no, i jakoś przeżyła. No ojciec opowiadał, że nieraz miał stracha takiego naprawdę, bo mówi mróz taki potężny… a ona tam w tym sianie, w stodole, to się nie to, że i bał się już o to, że przetrzymuje ale bał się i tego, że mo… że co się z nią stało, bo może ona już nie żyje. Może zmarzła tam albo coś. Mówi raniutko zawsze wpadał do stodoły, odkrywał ten otwór, ale mówi: „Żyła, wyglądała z tego otworu cała i zdrowa”.

Ona jak odchodząc od nas zostawiła list, bo ojciec jej przekazywał, że jest taki a taki Żyd przychodzi, był ale się nią zaparł. No ona po opisie uważała, że to ojciec. No mówi może jeszcze przyjdzie, jak odchodziła to zostawiła list. List do rodziny. I ten ojciec był później, jak ona już odeszła od nas. Przyszedł ojciec i gdy mu, mu mój ojciec przekazał ten list, no to przyznał się i, i bardzo żałował, rozpaczał, że taki głupi był, że, że się nie przyznał po prostu, że już może nio nie zobaczy no i nie wiem czy, chyba jej nie zobaczył. No i odszedł.

Ja[k] w tym czasie jak przebywała, ona chciała żeby nią ochrzcić, no ale rodzice tego nie zrobili, bo było tak do Piask sześć kilometrów. Także, trudno się było afiszować z Żydówką. No strach był pewien no i przytrzymać, przytrzymali ale żeby się afiszować z nią i do kościoła także no tego nie zrobili. Ochrzczona nie została przez moich rodziców. Ale pacieża nio mama nauczyła. No tak, że była zadowolona z tego.