15 listopada 1942 roku Remigiusza Węgrzynowicza, wówczas studenta Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, odwiedził Tadeusz Słowik,przedwojenny znajomy, w towarzystwie młodej kobiety, swej późniejszej żony, Scharlotty Katz. Kobieta była Żydówką z Borysławia i potrzebowała schronienia na kilka miesięcy.
W swoim oświadczeniu dla Yad Vashem napisała: „Remigiusz Węgrzynowicz, rozumiejący moją dramatyczną sytuację i zagrożenie dla życia, życzliwie zaproponował czasowe ukrywanie się w jego jednopokojowym mieszkaniu”.
Scharlotta (zwana Lotką) ukrywała się w kawalerce Węgrzynowicza i jego kolegi ze studiów, Stanisława Zakrzewskiego przy ul. Królowej Jadwigi 24 we Lwowie przez trzy miesiące. W tym czasie, jak wspomina Węgrzynowicz praktycznie nigdy nie wychodziła, raz czy dwa tylko wieczorem. Odżywiali się skromnie, ale nie głodowali.
W lutym 1943 r. po Scharlottę zjawił się przyjaciel Słowika, Przemysław Żuławski, który eskortował ją do następnej kryjówki w Podbużu koło Borysławia. Przeżyła. W 1948 r. wyszła za mąż za Tadeusza Słowika. Mieli dwie córki.
