Państwo Jakubowscy mieszkali z synem, córką Heleną i jej mężem we Lwowie. Ojciec był tramwajarzem, matka opiekowała się domem i rodziną. W 1939 r. skończyła krawiecką szkołę zawodową. Po wybuchu wojny korzystała z fachu, by dorobić parę groszy.
We wrześniu 1942 r. Maria Wojtyszyn, siostrzenica Jakubowskich, poprosiła ich o ukrycie dziewięcioletniej Reny Akselrad, córki jej przyjaciółki. Młodszą siostrę Reny, sześcioletnią Janinę, Maria wzięła do siebie. Ojciec Reny zginął zaraz po wkroczeniu Niemców do Lwowa. Matce, zamkniętej w getcie, udało się znaleźć dzieciom kryjówkę po „aryjskiej” stronie. Sama niebawem zginęła.
Początkowo Reny nie ukrywano. Chodziła z Jakubowskimi do kościoła, przedstawiano ją jako kuzynkę. Gdy nasiliły się represje wobec Żydów, przestała wychodzić z domu, przed gośćmi musiała chować się na strychu. Sąsiadka z naprzeciwka doniosła Niemcom, że w domu Jakubowskich przebywa „nadprogramowe” dziecko. Żandarmi zrobili rewizję. Na szczęście nie zajrzeli na strych.
Po wkroczeniu Rosjan Jakubowscy oddali Renę do nowo powstałego domu dla żydowskich sierot. Kilka lat później na zaproszenie cioci Rena pojechała do Izraela. Tam wyszła za mąż, pracowała jako księgowa, wychowała trzy córki i syna. Dwa lata przed śmiercią zdążyła zobaczyć się z Heleną i jej mężem Kazimierzem Depą – zaprosiła oboje do Izraela. Starsi Jakubowscy już nie żyli. Zmarła jesienią 1997 roku.
