Helena Rotter mieszkała we wsi Mozycz (lub Kozice jak podaje Gutman) koło Lwowa. W jej gospodarstwie podczas wojny znaleźli schronienie uciekinierzy z getta, prawdopodobnie lwowskiego.
Zostało ono utworzone przez Niemców w 1941 roku, a rok później naziści rozpoczęli systematyczne wyniszczanie zgromadzonej tam ludności. Ostateczna likwidacyjna miała miejsce w czerwcu 1943 roku.
Pod opieką Heleny, w kryjówce urządzonej na poddaszu, przetrwało do końca okupacji sześć osób: troje Rotterów, Szoszana Mendel z siostrą i Jan Jung.
Po wojnie Helena wyszła za mąż za Rottera i razem wyjechali do Izraela.
