Helena Blam z matką i ojczymem mieszkała w Borysławiu koło Drohobycza, w dawnym województwie lwowskim. Przed wojną był to ośrodek wydobycia ropy i gazu ziemnego. Ojczym Heleny, Józef Kurek, pracował w rafinerii.
Podczas okupacji niemieckiej, która zaczęła się tu w czerwcu 1941 roku, cała rodzina pomagała swoim zamkniętym w getcie żydowskim znajomym, dostarczając im żywność. W czerwcu 1943 roku Niemcy deportowali borysławieckie getto, rozstrzeliwując na miejscu kilkaset osób. Niektórzy z tych, którzy uratowali życie, znajdowali pomoc u Kurków.
Ucieczka z obozu pracy przymusowej
W roku 1944 Helena wyprowadziła z pobliskiego obozu pracy przymusowej kilkoro Żydów (Grynberg mówi o dziewięciu, Gutman o siedmiu osobach i podaje nazwiska: Mosze Blam, Izydor Majer i pięcioosobowa rodzina Rajnerów) i ukryła ich w obejściu. Helena i jej matka (ojczym już wtedy nie żył; dane o jego śmierci nie są jednoznaczne: Grynberg podaje, że zginął w wypadku przy pracy, według Gutmana został zamordowany przez nacjonalistów ukraińskich wskutek pogłosek o udzielaniu pomocy Żydom) przypłaciły tę pomoc aresztowaniem i przesłuchiwaniem w pobliskim Drohobyczu. Nie przyznały się do niczego i zostały wypuszczone. Ukrywani zdążyli w porę opuścić kryjówkę i uciec do pobliskiego lasu. Wszyscy przeżyli.
Powojenne losy Heleny Blam
Po wojnie Helena wyszła za mąż za jednego z ukrywanych, Mosze Blama i w roku 1948 wyjechała z nim do Izraela. Tam przyjęła imię Sara i przeszła na judaizm. 24 marca 1964 r. Instytut Yad Vashem w Jerozolimie uhonorował Helene Sarę Blam tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.