Bogdan Jastrzębski i Krystyna Geisler spotkali się w roku 1940. Wbrew szalejącej na świecie nienawiści zrodziło się między nimi piękne uczucie.
W 1941 r. Krystyna – wraz z ojcem, sędzią Arnoldem Geislerem i jego żoną Zofią – znalazła się w częstochowskim getcie. Bogdan, wówczas już działacz podziemia, często ich tam odwiedzał.
Jesienią 1942 r. zaczęła się likwidacja getta. Sędziemu i jego córce udało się przeżyć, oboje przeznaczeni zostali do pracy. On, dzięki doskonałej znajomości języka niemieckiego, został skierowany do robót w gospodarstwie ogrodniczym jako brygadzista. Ona trafiła do fabryki broni „Hasgau”. Arnoldowi Geislerowi udało się zbiec. Pomocy udzieliła mu rodzina Jastrzębskich. Maria Jastrzębska – matka pana Bogdana – w przebraniu siostry Czerwonego Krzyża przetransportowała go do Warszawy, gdzie ukrywał się aż do wybuchu Powstania. Wraz z Polakami trafił do obozu przejściowego, a później wyjechał na roboty do Niemiec. Po wojnie wrócił do Polski.
Bogdan nie zapomniał o Krystynie. Porwał ją niepostrzeżenie prosto z kordonu innych żydowskich dziewcząt pędzonych co rano do pracy, a następnie znalazł dla niej kryjówkę najpierw w Częstochowie, a później w Warszawie. Po wojnie rodzina Geislerów wróciła do Częstochowy. W 1951 r. Krystyna i Bogdan pobrali się.
W 1994 r. Maria i Bogdan Jastrzębscy zostali uznani za Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
Artykuł pochodzi z 1 edycji albumu: „Przywracanie pamięci Polakom ratującym Żydów w czasie Zagłady“, pod red. J. Halbersztadta, Warszawa 2007.
