We wsi Łukowiec Żurowski, znajdującej się 60 km od Drohobycza, przed wojną polskiej a obecnie należącej do Ukrainy, mieli swoje gospodarstwo Kuchtowie: Jan, Józefa i ich sześcioro dzieci. Ich kontakty z Żydami z okolic najczęściej miały charakter handlowy. Żydzi chętniej zamieszkiwali w miasteczkach niż na wsiach, i tutaj najbliższym ich skupiskiem było Żurawno. Mieli nawet swego przedstawiciela w radzie miasta – Dawida Libermana.
Dawid przyjaźnił się z Adamem Sobierajem, szwagrem Józefy Kuchty. W roku 1943 Adam poprosił Kuchtów, by ukryli u siebie jego czteroosobową rodzinę i ich znajomego, Maksa.
Ukrywanie, mimo dogodnego położenia gospodarstwa na skraju wsi, przy lesie, było pełne niebezpieczeństw. Kryjówki przenoszono, robiono też nowe poza gospodarstwem, tak by ukrywani mieli gdzie przeczekać szczególnie groźne sytuacje.
W lipcu 1944 do wsi wkroczyli Sowieci i dla Libermanów był to koniec ukrywania. Dla Kuchtów natomiast był to początek końca ich życia w Łukowcu. W roku 1945 czekało ich przesiedlenie, gdyż po konferencji jałtańskiej rodzinna wioska przestała należeć do Polski.
Wszyscy uratowani wyjechali za granicę i Kuchtowie długo nie mieli z nimi kontaktu. Dopiero w latach 1990. odnalazł ich syn Dawida, Zwi, i wystąpił o przyznanie rodzinie tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
