„Kręgi obcości” Michała Głowińskiego na konferencji „Żydowski Polak – Polski Żyd”

, 16 listopad 2016
W dniach 15-16 listopada 2010 roku w Starym BUW-ie na Uniwersytecie Warszawskim odbędzie się konferencja „Żydowski Polak – Polski Żyd: problem tożsamości w literaturze polsko-żydowskiej”.

Konferencję organizuje Pracownia Badań Literackiej Kultury Mniejszości przy Instytucie Literatury Polskiej UW oraz Zakład Komparatystyki ILP UW.

Podczas konferencji, 16 listopada o 10:30 w ramach panelu „Tożsamość żydowska w tekstach literackich okresu Zagłady” prof. Aleksandra Ubertowska wygłosi prelekcję „»Kręgi obcości «, podwójne wyjście. Projekt autobiograficzny Michała Głowińskiego”.

Michał Głowiński jest teoretykiem i historykiem literatury, autorem licznych esejów i prac naukowych (m. in. „Nowomowa po polsku”), a także powieści o charakterze autobiograficznym (np. „Czarne sezony”, „Historia jednej topoli”).  Autor zajmuje się w swoich książkach tematami takimi jak Zagłada Żydów w Polsce i dorastanie w okresie PRL.

Prof. Michał Głowiński jest jednym z „dzieci Ireny Sendlerowej” – Sprawiedliwa wśród Narodów Świata uratowała go z warszawskiego getta i zapewniła mu schronienie po „aryjskiej” stronie.

Głowiński oddaje jej hołd w swojej najnowszej książce „Kręgi obcości. Opowieść autobiograficzna”, wydanej przez Wydawnictwo Literackie w 2010 roku.

Sprawiedliwa wśród Narodów Świata, działaczka konspiracyjnej Rady Pomocy Żydom „Żegota”, w czasie drugiej wojny światowej uratowała z warszawskiego getta 2,5 tysiąca dzieci. Michał Głowiński był jednym z nich.

Wraz z rodzicami opuścił getto w styczniu 1943 roku. Przez pewien czas ukrywał się po „aryjskiej” stronie do czasu, kiedy przyjaciółka rodziny – Irena Sendlerowa – skierowała go do sierocińca prowadzonego przez siostry zakonne ze Zgromadzenia Służebniczek Najświętszej Marii Panny w Turkowicach. Tam doczekał wyzwolenia.

Irena Sendlerowa pomogła także matce Głowińskiego – znalazła jej pracę służącej w podwarszawskim Otwocku. Głowiński w poruszający sposób pisze o doświadczeniu ukrywania: „Przestałem być dzieckiem w getcie, zacząłem być żydowskim dzieckiem ukrywającym się po aryjskiej stronie, a raczej ukrywanym, bo nie mogłem być przecież stroną czynną, stałem się przedmiotem, o którego los troszczyli się i zabiegali ludzie dobrej woli”.

Dwudniowa konferencja będzie się składała z następujących paneli: „Tożsamość żydowska w dwudziestoleciu międzywojennym”, „Literatura polsko-żydowska w XIX wieku”, „Literatura polsko-żydowska w dwudziestoleciu międzywojennym”, „Tożsamość żydowska w tekstach literackich okresu Zagłady”, „Literatura polsko-żydowska i jej relacje z literaturą jidysz w powojennej Polsce” oraz „Tożsamość po latach opisana”.