Wilm Hosenfeld Sprawiedliwym

Wilm Hosenfeld (ur. 2 maja 1895 r.) był oficerem Wehrmachtu. W czasie wojny udzielił pomocy ukrywającemu się w gruzach Warszawy Władysławowi Szpilmanowi. Pianistę znalazł jesienią 1944 roku w kryjówce na strychu wilii przy al. Niepodległości. Szpilman był wycieńczony, głodny i zziębnięty. Przez kilka miesięcy Niemiec przynosił mu jedzenie, dał ubranie i informował o sytuacji na froncie. Historię tego ocalenia Władysław Szpilman opisał w swoich wspomnieniach („Śmierć miasta”, „Pianista”) a Roman Polański pokazał ją w nagrodzonym Oskarami filmie „Pianista”.

Od końca września 1939 roku Wilm Hosenfeld był komendantem oficerskiego obozu jenieckiego w Pabianicach, z którego zwolnił polskiego oficera. Pomógł także ukrywać się poszukiwanemu przez gestapo polskiemu księdzu Cieciorze.

Od czerwca 1940 roku stacjonował w warszawskiej komendzie Wehrmachtu: zarządzał obiektami sportowymi, organizował zawody i ćwiczenia sprawnościowe dla Niemców. Uratował kilkudziesięciu Żydów, zatrudniając ich przy pracach porządkowych w tych obiektach.

17 stycznia 1945 roku kapitan Hosenfeld dostał się do niewoli sowieckiej. Zmarł 13 sierpnia 1952 roku w łagrze pod Stalingradem.

W 2007 roku prezydent Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Wilma Hosenfelda Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.