Spacery śladami Sprawiedliwych w Warszawie

Tuż przed wybuchem wojny na Woli znajdowało się ponad osiemset zakładów produkujących samochody, wagony kolejowe, tapety, tekstylia i inne.

W międzywojniu na Ochocie trwał rozwój budownictwa mieszkaniowego. Rosły spółdzielnie urzędników, bankowców, nauczycieli, architektów i plastyków.

W 1939 roku na Mokotowie mieszkało ponad osiemdziesiąt dziewięć tysięcy ludzi. Po wejściu Niemców do Warszawy w dzielnicy osiedliło się wielu Reichsdeutschów i Volksdeutschów.

Warszawa znajdowała się niegdyś w bardzo bliskim związku z Wisłą, nad którą – po stronie śródmiejskiej – kwitła żegluga i przemysł.

Na przełomie XIX i XX wieku Grochów należał do gminy Wawer i był jedną z dynamiczniej rozwijających się osad fabrycznych. Miejscowa ludność pracowała – między innymi – w fabrykach przemysłu tłuszczowego.

Piękny brzeg – z francuskiego Joli Bord – zachwycił w XVIII wieku zakon pijarów. Nazwa ich siedziby położonej na nadwiślańskiej skarpie przyjęła się dla całej dzielnicy.

Śródmiejskie kamienice, które zachowały się do dziś, powstawały na przełomie XIX i XX wieku. W międzywojniu dzielnicę charakteryzowały elegancja i wielkomiejski charakter.

Na dawnej Pradze żyli obok siebie Polacy, Żydzi i Rosjanie. Obszar ten był przede wszystkim miejscem targowym, choć pod koniec XIX wieku jego charakter zaczął zmieniać się na przemysłowy.

Saska Kępa, podobnie jak inne prawobrzeżne dzielnice Warszawy, do dziś w dużym stopniu zachowała swój urbanistyczny charakter sprzed II wojny światowej.