The Lipiński Family

[…] to człowiek. Tak. Toć jak cóś tam było, coś większego takiego na to tam parę groszy nieraz zapłacił, a tak to wcale nic się nie brało od nich pieniędzy. Trzeba było żyć, óni tak handlowali, jak przyjech… handel szedł dobrze, ale jak Niemcy zabrali to trzy razy pod rząd to także nie mieli co jeść nawet. I co trzeba było nie dać? Tak jak ziemniaki, tam kapusta czy warzywo, czy co to trzeba było dać. Ta,k to się z tym nie liczyło.

Nerwowy to był. Później jak odchodził, bo myśmy już przyszli, bo ja z mamą tam do Ruskich tam nas wygnali a ich Niemcy wygnali wszystkich ze wsi aż, bo oni przecież na Mokrym Lesie czy gdzieś tam o się znaleźli, uciekali przed tym frontem. To ten to przyszedł tylko, stamtąd przyszedł już to wszystkie manatki co miał to w schrónie zostawił jakieś tam miski, łyżki. Pretensja o te „Gdzie moje miski, łyski?!”, ale jak nie wzięli Ruskie to n ikt ze wsi nie wziął tylko z tych żołnierzy jak przyszli w tych schronach i już zaraz poszedł pod Warszawę, do Marek. W Markach jakiś czas tam byli, później przecie Warszawa, przecież jeszcze w Warszawie było powstanie to przecież było długo, Nie było tak. Nie powiedział, że dziękuje tylko jeszcze się wygrażał. Tak.

To właśnie tych, tych Żydów to mama to nie chciała, jak się dowiedziała, że to Żydzi […] strach było bo to przecież cała wieś mogła iść z nimi. Wszystko wybili, ale ta babcia, on urabiał sobie tą babcię i ta babcia powiada: „Synowa nie chce -mówi - ja bym parę groszy miała, to tamto…” I przyjęła ich […]. A później to tak chodziła co dzień do kościoła […] to przyszła to żeby oni pacierz mówili to oni, to święconą wodą ich kropiła. Oni ciężkie życie mieli, bo jak to mówię, starszy człowiek to tak się robiło wszystko.

[…] w tym czasie to mnie nie było. Ja byłam kuzynka była chora i jak przyszła tutaj i ta Marysia tam świergotała. Pytam się mamy: „Kto tam jest”? Nie chcieli mi z początku wcale powiedzieć kto i co jest. Tak. To wszystko było tak trochę skrycie. Z początku to oni się obawiali, żeby tu było to otoczenie takie. […] A później, nie chciała mi powiedzieć z początku, no ale później to już ta nieraz wyszła to żeśmy nieraz rozmawiały, a te to, te to normalnie przyjeżdżały albo przenocowały i z powrotem na pociąg i jazda do Warszawy z towarem.