The Dabrowiecki Family

[…] ojciec pracował z takim jednym panem, bo ojciec palił w kotłowni, tamten też […]. Pani Kędrowa […] siedziała z tym panem. […] wiedział ojciec, że on jest taki naprawdę rzetelny […], że może mu zaufać, że mówi: „Słuchaj […] trzeba skryć, to i to”. I oni mówi: „Dobrze zrobimy to […] tylko trochę będzie czasu zajmować” […] musiał przygotować to wszystko. I właśnie przygotował im i oni potem poszli tam mieszkać, do pani Kędrowej. […] i tam siedzieli. […] ja i moja mama, my mieli krowę […] mleko, sery, co trza było, mąkę wszystko my żeśmy znosiły tam. I do młyna […] myśmy chodzili, bo oni się też dobrze tam zachodzili z panem Kwiatkowskim, młynarzem […]. Mamie kazali przychodzić po mąkę, żeby mama nosiła im to do pani Kędrowej. Tamta miała […] troje dzieci no i tam była bieda też […]. I później […] chyba byli do końca u Pani Kędrowej […] ja już nie pamiętam. Ale chyba […] oni już tam cały czas zostali.

[…] mogłam mieć sześć-siedem lat, do szkoły jeszczem prawnie nie chodziła. A może chodziłam do pierwszej klasy, bo pamiętam, że jak jechały furmanki, co ich wieźli do Rymanowa […] to mówią, że Żydów wywożą, nie będzie Żydów, wywożą ich gdzieś. I […] Marek, ojciec Cukermanowej […] przyszedł do mojego ojca i mówi […] „Józek, ratuj mnie – mówię – bo my zginiemy”. […] Wiedział co się będzie działo. […] mówi: „Ratuj mnie na litość Boga”. No i ojciec […] mówi: „Dobrze, ja cię poratuję, ale pamiętaj […] w razie czego no to giniemy wszyscy”. […] Mówi: „Ja mam jedno dziecko, cóż, no poświęcę ci, a ty ratuj się”. Przyszli w ten czas, w nocy do nas z Rymanowa […], no i siedzieli u nas cały czas.

[…] ojca mego zabrali i okładali go kolbami a ja […] strasznie krzyczałam […] „Proszę mi nie ruszać ojca!”. To oni mnie odpychali […]. Z tyłu domu taki był brzeg i […] tym brzegiem uciekłam im po prostu […], to mnie Niemiec wrócił, uleciałam kawałek mówi: „Wracaj, wracaj!”. No to ja musiałam się wrócić. No a ojca […] wtenczas tak obkładali, ja mówię: „Zabijecie mi ojca!”. „To mów czy ktoś jest czy nie!” Ja mówię: „Ja mówiłam wam, że nie ma i nie ma!”. Ale mimo wszystko, ojca wzięli.