The Ferens Family

Ojciec mi mówił, że uratował ponad 100 Żydów. Z oczywistych względów nie prowadził kartoteki. Liczba ta wydaje mi się prawdopodobna, bo był znanym częstochowskim lekarzem. Miał bardzo wielu znajomych w Częstochowie i w okolicach miasta, jak również w organizacjach podziemnych. […] Ojciec w czasie wojny wykonał wiele zabiegów, które jak gdyby likwidowały obrzezanie. Ten zabieg polegał na tym, że ojciec wytwarzał wędzidełko napletka. Bo u bardzo wielu mężczyzn, powiedzmy, ja tak przypuszczam, 15-20% mężczyzn, napletek jest tak wąski na czubku, że jak się pierwszy raz ściągnie za żołądź to on już tak zostaje. Natomiast blizna po obrzezaniu jest niewidoczna absolutnie, zupełnie. Wobec tego, jeżeli jest wędzidełko, to znaczy, że ktoś nie był obrzezany. Bo wędzidełko przy obrzezaniu zostaje zniszczone. […] wiem od ojca, że byli tacy Żydzi badani przez gestapo, oglądali te penisy i ci nie orientowali się gestapowcy, że było obrzezanie. Ile takich zabiegów zrobił ojciec to nie mam pojęcia. W każdym razie wiem, że przeszli przez badanie gestapo.

W getcie była rodzina, on adwokat Asz i jego żona, Justa Asz, i dwie córki. Justa przyszła do ojca, żeby ją ratował. Ja podejrzewam, że ona była pacjentką ojca jeszcze sprzed wojny, tak mi się wydaje. Ten adwokat nie zgodził się, żeby go ratować, bo on twierdził, że jest tak znanym adwokatem, że jego Niemcy nie zabiją. Natomiast Justa postanowiła się ratować razem z córeczkami. Te dwie córeczki zostały przerzucone przez mur getta w nocy. Ojciec był w towarzystwie konfidenta gestapo, który wykonywał wszystkie zadania zlecone przez ojca, absolutnie pewnie, ojciec mu ufał. Po tym, jak te dziewczynki zostały przerzucone napatoczył się patrol jakiś mundurowy […], i cywil. Ten konfident znokautował cywila, ten wojskowy czy mundurowy uciekł. Ojciec umieścił te dziewczynki w polskich rodzinach, a Justa pojechała do Katowic z konfidentem gestapo. On ją zostawił w poczekalni, a sam poszedł kupić bilet. On nie zauważył, że za kasjerem ktoś stoi, nie zwrócił na to uwagi. A to był jakiś gestapowiec. I ten go zaczepił, dla kogo ten bilet. No i on mówi, że ktoś go tam prosił. Wyszedł w asyście tego gestapowca na poczekalnię. […] Justa się zorientowała, że coś jest nie w porządku. I nie poznała go jak gdyby. A on powiedział, że, że ta osoba znikła. Ona w jakiś sposób wróciła do Częstochowy. A on po paru dniach przyszedł do ojca i mówi: „Należy mi się górala – to znaczy 500 złotych – bo mnie sprali”. No i ojciec poprosił, żeby pokazał no i był wstrząśnięty tym jak… bo rzeczywiście go strasznie sprali, no ale go nie zabili, bo on był konfidentem gestapo.

[…] po powstaniu […] Stefania Zarecka musiała gdzieś jakoś przeżyć. Ale ja podejrzewam, że ona miała bardzo dobre papiery, a ponieważ zupełnie nie wyglądała na Żydówkę i pięknie mówiła po polsku, także to mało polaków tak pięknie mówi jak ona. […] Ona prawdopodobnie skończyła medycynę przed wojną. Bo, ja zdaje się widziałem jej dyplom lekarski w Nowym Jorku, przedwojenny, polski. I ponieważ ona mi powiedziała, że ona nie musiała nostryfikować dyplomu, bo to był przedwojenny dyplom. Tak mi ona powiedziała. […] ona tuż po wojnie trafiła do ojca. I ojciec ją uczył ginekologii w szpitalu przy ulicy Kordeckiego. Potem pracowała w szpitalu żydowskim w Wałbrzychu. Przy obecnej ulicy […] Piłsudskiego. Mnie się wydaje, że […] ona u ojca zrobiła specjalizację z ginekologii […] ona ojca bardzo dobrze wspomina. […] I wtedy, kiedy pracowała w Wałbrzychu, ojciec jej kazał ochrzcić syna. […] ona tego syna w kościele ochrzciła. […]To był prawdopodobnie [19]47 rok. […] jakieś 6 lat temu przesłała mi w liście 80 dolarów i poprosiła, żeby wziąć z tego czerwonego kościoła odpis metryki chrztu tego jej syna. I poprosiła o zamówienie mszy za duszę rodziców moich. Ja ten odpis metryki znalazłem. Ten ksiądz tam znalazł. Ja jej to wysłałem. Była msza święta za dusze rodziców. I ja to wszystko tam jej opisałem. Ten jej syn zresztą już nie żył od wielu lat, on tam zmarł na raka w Stanach, ale ona chciała tą […] metrykę swojemu wnukowi tam gdzieś przesłać. Ojciec jej powiedział, żeby ochrzciła tego syna, że już ma dosyć wyrabiania fałszywych świadectw chrztu.